Atletiekstage : opnieuw een succes !

Details

Published on Monday, 05 October 2009 00:21

Written by Piet De Vooght

Hits: 17417

dsc_9319a.jpg

Zaterdagmorgen : ik word samen met Jasper naar zee gebracht. We bevinden ons in goed gezelschap, want we rijden mee met Klaas. De dag begint mooi.  {mxc}

Aan zee stapt Peter echter op me af, en hij kijkt bedenkelijk. “Tja”, aarzelt hij, “er is één probleempje : je deelt de kamer met Rony S en Christian V.”
“Ik ken die gasten niet zo goed, maar dat zal toch wel meevallen ?” antwoord ik.
“Marc B is er echter ook bij”, piept hij nog.
“Marc B ? Dat is toch diene smalle ? De sportman ? Die alleen maar limonade drinkt ? En die elke dag om half tien gaat slapen ? Zou dat zo’n probleem zijn ?” Maar Peter is al niet meer te bespeuren.

Niet dus : Marc stond erop op zaterdagavond persoonlijk de bar af te sluiten. En dat was niet na het zoveelste limonadeke. Wat volgde op onze kamer kan ik enkel bij benadering omschrijven als “houtzagerij Verplancke produceert minder decibels”. Je gelooft je ogen oren niet. Ik denk dat u zich mijn opluchting, en die van Rony en Christian, kunt voorstellen toen Marc, blijgezind, om half vijf uit bed rolde om aan zijn ochtendloop te beginnen. Van 35 kilometer. Vóór het ontbijt. We draaiden ons nog eens. Ik dacht dat ik Christian nog iets van “ik vind je nog wel” hoorde grommen, maar ik kan me vergissen. Eindelijk … rust !

Maar de dag begon goed, schreef ik. En hij bleef goed : een beetje duister en een beetje winderig, maar voor de rest een uitstekende trainingsdag. Na de middag lieten we ons naar het zwembad waaien, en na het avondmaal waren er nog de avondactiviteiten : een spelavond binnen voor de jongsten, en een spokentocht voor de groteren. Het galmde van de Woeahaha’s en de meisjesgillen in de duinen, onmiddellijk gevolgd door “maar ik was niet geschrokken hoor !” Jaja

Surprised

Zondag : de zon lachte ons toe, en we trokken opnieuw naar het strand voor een stevige portie sport. Het middagmaal vergastte ons op lekkere frietjes en een ijsje als dessert (de maaltijden bestonden uit meer dan friet en ijs hoor - we kwamen niets tekort en de keuze was ruim), waarna enkelen een uurtje mochten/moesten studeren, en de rest zich met de volksspelen of op de sportvelden kon uitleven.
Als afsluiter was er het traditionele duinenspel, waarin gemengde groepjes (jong en ouder dooreen) het tegen elkaar opnamen. Tegen half vijf trokken we dan terug naar de Hoge Duin, waar we de ouders opwachtten.

Het zat er snel weer op. Maar iedereen was blij : de atleten wegens het fijne weekend, de trainers wegens de geslaagde trainingen, de begeleiders wegens de brave kindjes, ... Alleen Rony, Christian en de fotograaf ... die geeuwden nog eens.