Belgisch kampioenschap op 1 en 2 juli in het Koning Boudewijnstadion te Brussel

Gepubliceerd op woensdag 12 juli 2017 07:34
Geschreven door Etienne Van den Bossche
Hits: 2392

Drie medailles en één evenaring van een clubrecord.

Ik heb in de 16 verslagen die ik sedert nieuwjaar geschreven heb, het nog nooit moeilijk gehad

om mijn relaas aan de computer toe te vertrouwen.

Maar nu weet ik echt niet goed hoe er aan te beginnen.

 

 

11 atleten(tes) van onze club namen deel aan dit BK. Sommigen, hadden wegens examens weinig of niet kunnen trainen en hadden waarschijnlijk ook nog de stress van te moeten wachten op de uitslag van die examens.

Geen enkele atleet(tes) verbeterde zijn beste jaarprestatie. Maar wij gaan dat zeker positief beoordelen. Wat betreft de 1ste dag moet ik de prestaties beoordelen volgens de uitslagenlijst, omdat ik niet persoonlijk aanwezig was. Namen deel de 1ste dag (tussen haakjes vermeld ik hun beste jaarprestatie):

Ilke Dhont: 400m in 61.24sec (60.10sec)

Emma Coppenolle: 100m in 12.38sec (12.30sec) en 200m in 25.42sec (25.27sec)

Kristof Plovie: 110mh in 15.59sec (15.30sec)

Charlotte Duyck: 200m in 25.72sec (25.15sec)

Wat betreft die 1ste en voor sommigen ook de 2de dag, wil ik toch eerst Mieke Van Thuyne(en ook Johan) en hun AMH atleten(tes) feliciteren met de behaalde uitslagen en medailles.

De 2de dag was ik wel aanwezig en die dag verliep echt chaotisch. Eerst en vooral moet ik Marlien en Niels bedanken voor het vervoer naar Brussel. Dat vervoer verliep vlekkeloos, iets minder dan één uur deden wij er over.

De 1ste wedstrijd die wij met velen bijwoonden was het hoogspringen met Thomas Parmentier (Thomas behaalde vorig jaar brons met nu nog altijd zijn PR, 2.04m)

Vanaf het begin moesten wij onze paraplu bovenhalen. Ik heb nog nooit een hoogspring wedstrijd bijgewoond waarbij het zoveel regende. Bijna na iedere sprong moest het overvloedige water worden weggedweild. Thomas begon op 1.90m, toen er al 3 atleten waren uitgeschakeld. Thomas ging bij zijn 1ste poging vlot over die hoogte en ook over 1.95m. Bij 1.98m bleek plots dat die overvloedige regenval een te groot nadeel was. Dat bleek ook uit de resultaten van de in totaal 14 deelnemers aan deze competitie. Slechts 1 atleet verbeterde zijn beste jaarprestatie. Thomas werd uiteindelijk 8ste, dat is in de loopnummers een finaleplaats. Hoogspringen is in zulke weersomstandigheden zelfs gevaarlijk voor wat betreft het oplopen van kwetsuren. Maar voor die grote nattigheid is zelfs Frank De Boosere niet verantwoordelijk (hij had het ook anders voorspeld).

Van de hoogspringstand dan met gans de meute supporters naar de laatste rechte lijn voor de finale van de 400m horden van onze Marlien De Jans.

Marlien had in de reeksen op zaterdag de 6de tijd gelopen. Marlien kreeg de 9de en buitenste baan toebedeeld. Volgens Marlien zelf en partner Niels, niet echt een nadeel voor haar. Tot bij het ingaan van de laatste rechte lijn had Marlien uitzicht op het podium, maar een hapering over de laatste horden besliste er anders over. Het werd een 4de plaats voor Marlien. Marlien was ingeschreven met de 4de beste jaarprestatie en liep voor de 3de maal dit seizoen een tijd in de 58sec. Vorig jaar werd Marlien 5de op het BK, in een tijd die 1 seconde trager was dan nu. In de jaarlijsten van vorig seizoen staat Marlien 4de. Dus een zeer verdienstelijke en logische uitslag voor Marlien. Daar was zij zelf, gesteund door partner Niels ook vlug van overtuigd. Proficiat Marlien!

Eén van de vele supporters van Marlien was Pol Lannoo. Ik had Pol en echtgenote al een paar keer ontmoet bij wedstrijden van Marlien. Toen ik Pol vroeg vanwaar ik hem al zolang kende, antwoordde hij mij dat hij nog les gekregen had van mij en dat hij nog gekoerst had. Ik vernam dan ook dat Pol de nonkel is van Marlien en zijn echtgenote de zus van papa Geert.

Na al de andere wedstrijden die dag, waarvan mijn relaas hierna volgt en ik door trainster Veronique naar huis werd gebracht, kwam toen ik thuis gekomen was mijn ver geheugen in actie. Ik herinnerde mij dat Pol de man is die in een tijdrit ooit Eddy Merckx klopte. Dat bleek uiteindelijk in de grote landenprijs te zijn, destijds de grootste tijdrit ter wereld. Die wedstrijd werd o.a. meerdere keren gewonnen door de legendarische Franse tijdritrenner en vijfvoudig tourwinnaar Jacques Anquetil, in mijn ogen nog altijd de beste tijdritrenner aller tijden. Ik herinnerde mij ook nog dat broer Marnix Lannoo, A2 mechanica heeft gestudeerd in het VTI, en ook een meer dan verdienstelijk liefhebber was geweest. Tot daar dit intermezzo.

En nu het vervolg van mijn relaas. Van de laatste rechte lijn naar de polsstokstand (en maar trappen doen).

Vorig jaar won Jorg Vanlierde als scholier de titel bij de AC. Jorg won toen met een sprong van 4.81m.

Dit jaar was de tegenstand heel wat groter. Onze club was vertegenwoordigd door 3 atleten: (tussen haakjes hun beste jaarprestatie) Thomas Van Der Plaetsen (5.40m), Jorg Vanlierde (nu als 1ste jaars junior, 4.70m) en Brian Ingelaere (4.45m).

Brian had van al onze atleten wellicht het meest te lijden onder het gebrek aan training en examenstress. Brian geraakte niet over de beginhoogte van 4.20m. Jorg Vanlierde werd 5de en verbeterde zijn beste jaarprestatie van 4.70m tot 4.80m. Hij evenaarde daarmee het clubrecord junioren dat sinds 2009 op naam staat van Thomas Van der Plaetsen. Thomas liet na een geslaagde sprong over 5.30m de lat op 5.50m leggen, wat een nieuw persoonlijk record zou betekenen. Zijn 3 pogingen lieten blijken, dat hij die hoogte aankan, maar mislukten nipt. Bij zijn 3de poging bezeerde Thomas zich. Ondertussen is hij terug aan het trainen. In de uitzending Vive le vélo, van Karl Vannieuwkerke hebben wij kunnen zien hoe men daar in de tour zijn kwetsuur met succes behandeld heeft. Thomas behaalde met zijn 5.30m de bronzen medaille. De foto van het podium van het polsstokspringen kun je zien op de Nieuwsbrief. Bij die foto staat echter niet de naam van Thomas, maar wel die van zijn broer en trainer Michael vermeld. Ik heb al de VAL verwittigd van die vergissing

en ik heb als antwoord gekregen dat Michel Jordens tot woensdag in verlof is en dat hij dat zeker zal corrigeren. Volgens mij is echter niet Michel, maar zijn het anderen die verantwoordelijk zijn voor die

vergissing. Maar ik ben er zeker van dat, dat woensdag zal rechtgezet worden. Maar ik neem niemand iets kwalijk, ik bega ook wel eens een vergissing, misschien zelfs in dit verslag.

Ondertussen liep Chloe Beaucarne de finale van de 100m horden. Chloe was ingeschreven met de 3de beste jaarprestatie, en lukte in de reeksen ook de 3de beste tijd. Chloe bevestigde die prestatie in de finale met een bronzen medaille. Chloe liep de finale in een tijd van 13.57sec, slechts 1/100sec boven haar persoonlijk en clubrecord.

En dan moest Anouska Hellebuyck nog uitkomen in het discuswerpen. Maar dat was een ander paar mouwen!

Het discuswerpen voor de vrouwen was voorzien om 16.45u. Op dat uur moest nog het speerwerpen voor mannen beginnen , dat naast de discusstand plaats heeft. Die wedstrijd zou volgens het uurrooster beginnen om 15.20u. Wat een chaos: wachten, opwarmen en nog eens wachten. Uiteindelijk kon Anouska, meer dan anderhalf uur later dan voorzien aan haar wedstrijd beginnen.

Allemaal gestresseerde deelneemsters begonnen aan die wedstrijd. Ik zag meer dan 10 tuigen in de netten belanden. Wat mama Marijke vreesde, ook de 1ste worp van Anouska belandde in de netten. Gevolg nog meer stress en uiteindelijk geen 50m. Anouska was ingeschreven met de beste jaarprestatie van 52.47m, ruim 2.50m verder dan de beste jaarprestatie van de atlete met de 2de beste jaarprestatie. Het werd een 2de plaats, Anouska was ontroostbaar.

Om een gouden medaille te behalen op een BK heb je maar 1 kans per jaar, tenzij je nog junior of belofte bent. Anouska je bent nog 7 jaar seniore, er komen dus nog kansen. Ik weet het, het is een magere troost. Anouska, ik denk als je er in slaagt dit seizoen nog de kaap van 53.00m te bereiken, dat je al een positievere kijk zult hebben op je seizoen. Het zal niet gemakkelijk zijn nu de knop om te draaien, maar je hebt karakter en ik hoop dan je er in slaagt!

’S Anderendaags kreeg ik reeds een mail van Anouska, met felicitaties voor mijn 80ste verjaardag. Dank daarvoor Anouska, en ik aanzie dat ook nog als een positief signaal voor je gemoedstoestand.

Maar mijn verhaal over Anouska en mama Marijke, sedert jaar en dag inwoonster van de mooie landelijke deelgemeente van Deinze, Meigem is nog niet ten einde. Op die bewuste 1ste zondag van de maand juli, gaat traditioneel in Meigem de jaarlijkse bloedprocessie door en zoals gewoonlijk die avond had Marijke volk uitgenodigd bij haar thuis. Die bloedprocessie begon om 16.00u en zal waarschijnlijk rond 18.00u geëindigd zijn. Rond dat uur moest Anouska nog een tijd wachten om aan haar wedstrijd te beginnen; een groot probleem voor Marijke. Een telefoon naar haar man was het enige dat Marijke kon doen.

Het was voorzien dat Anouska en Marijke mij naar huis zouden brengen, maar dan zouden zij nog een kwartier later thuis zijn geweest. Uiteindelijk kwam trainster Veronique met het voorstel om mij naar huis te voeren. Bij deze bedank ik ook Veronique voor het vervoer en de aangename babbel onderweg.

De studenten(tes) zullen ondertussen al wel hun examenuitslag gekregen hebben. Bij velen zal dat positief zijn en bij anderen volgt wellicht in september een nieuwe kans of zit er een verandering van studierichting in. Een aantal van onze atleten(tes) hebben ook gedaan met hun middelbare studies en zullen nu een richting moeten kiezen in het hoger onderwijs. Ik kan aan iedereen de raad geven, kies een richting waar je aanleg en belangstelling voor hebt, en waar je denkt je erbij gelukkig zult voelen; dat heb ik persoonlijk kunnen doen en daar ben ik nu nog zeer tevreden over.

Velen van de deelnemers(sters) aan dit BK, zullen in september nog de gelegenheid krijgen om deel te nemen aan het BK juniors of beloften en anderen zien al uit naar het BK meerkamp op 19 en 20 augustus op ons eigen terrein. Nog anderen zien uit naar een of ander internationaal kampioenschap. Onze atletiektweeling Sara Vanhalst en Marie Segers hebben dat ondertussen al met succes gedaan.

Ik mag zeker niet nalaten onze trainers(sters): Kurt, Veronique en Michael te bedanken. Naast de vele uren op de training, spenderen zij oneindig veel tijd achter de afsluiting om hun atleten op wedstrijden te begeleiden. Daar ben ik en ook hun atleteten(tes) hen zeer dankbaar voor.

Nu ga ik even pauzeren met schrijven. Mijn volgende verslag zal waarschijnlijk gaan over het Val-kampioenschap voor cadetten en scholieren op 15 augustus te Brugge. Aan degene die vakantie nemen wens ik een prettig en ontspannend verlof.

Etienne