Recente clubrecords

VIER OP EEN RIJ

Gegevens

Gepubliceerd op woensdag 16 februari 2011 09:07

Hits: 2795

Image

Dochters

Mijn verhaal begint op vrijdag 11 februari 2011. Ik krijg telefoon van mijn jongste broer Chris. Zijn vrouw baarde haar vierde kindje. Martha zal voortaan leven naast haar drie zussen Zoë, Alice en Clara. Het zijn er vier op een rij. Amai mijn broer.{mxc}

Ik breng op zaterdag een bezoekje samen met mijn dochters. Het geboortekaartje en andere accessoires refereren alle naar het gelijknamige gezelschapspel. Hoe deden ze het toch weer om zo’n mooi kindje te fabriceren? Een schot in de roos.

Quatres Orvaux

Zoals bij de andere geboortes geeft mijn broer, met medewerking van de peter en de meter, een familie- en vriendendrink terwijl de vrouw nog in de kliniek verblijft. Het is een gewoonte uit de Middeleeuwen die weer in ere wordt hersteld. Mijn broer kiest voor de zaterdagavond. Ik ben tevreden dat ik mijn zondagavond vrij kan houden voor een andere activiteit.

Place to be wordt praatcafé "Kimana" in Deinze, kwestie dat broere niet te ver moet stappen...

Ergens in het achterhoofd klinkt het toch “dju”. Op zondag is er immers winterjogging. Ik kan als broer uiteraard niet afwezig zijn op de drink (lees: ik wil de drink niet missen, nvdr).

Naast hem niet willen niet missen, wil ik de loop ook nog deftig afronden. Het zal dus niet te laat mogen worden wil ik fris aan de start komen.

Het feestje begint om 21 uur. Ook hier moet koste wat koste de leuze “vier op een rij” worden gehanteerd. Bijgevolg wordt “Une Orval” uiteindelijk “Quatres Orvaux”. Vier uur later verzinkt ondergetekende in diepe dromen.

Winterjogging

Ondanks de brave uitspatting sta ik tijdig aan de start voor… je raadt het: de vierde en laatste winterloop op rij.

Een behoorlijke opwarming schept wat rust tot plots, onverwacht, het startschot afgaat. Je kent het sfeertje aan de start: blij gepalaver alom onder de bekende en weerkerende gezichten.

Een te snelle start zorgt al vlug voor een noodzakelijke en onvermijdelijke terugval op het zware parcours. Parcours dat alweer werd gewijzigd (voor de vierde maal op rij?) tegenover vorige edities. Wanneer gaat die ezel die ik ben eens eindelijk zijn les leren en doseren tijdens die start? Wanneer?

Zij die de grootste afstand afleggen, doen vier toertjes op een rij. Uw dienaar gaat voor eentje minder. Best maar, want het is puffen. De neergezette aankomsttijden zijn navenant lager door de grote stukken zware schors en modder.

Gedubbeld

Door de verandering van het parcours zijn de ronden kleiner en leggen we er allen meer af. Daardoor duikt plots voor een groot aantal deelnemers een nieuw fenomeen op: gedubbeld worden. Ook ik ondervind het in mijn laatste ronde. Tot, is het nu toeval of niet, maar tot vier maal toe klinkt “zoef” in mijn oren. Pijnlijk. En zo vier keer op rij. Die vluggerds zullen wellicht vroeger in hun nest gelegen hebben. Ik haspel mijn laatste ronde terwijl ik de seingevers van dienst bedank.

Op 500 meter van de finish loop ik in een groepje van vier, min of meer op een rij. Ik heb zin in een spurtje. Even voor het binnenlopen van de piste vertrek ik als een raket uit vierde positie. Ze doet me telkens weer denken aan het oprijden van de wielerbaan aan het eind van Parijs-Roubaix. Ik fantaseer er dan de joelende menigte zelf bij. Geen schijn van kans krijgen de anderen. Ik denk dat het voor hen ook even “zoef” klonk (hm). Jurylid Adrien geeft nog vlug mee rustig te lopen bij het opdraaien van de piste. 

Tijdens de maximale inspanning komt plots de oefening die trainer Franky woensdag voorschreef in gedachten. Het kan niet meer fout lopen. Even omkijken opdat de kust veilig blijft. Toch verfoei ik mezelf tijdens de laatste meters. Het wordt tijd dat die verdomde meet in zicht komt. En zo gebeurt. Uitgeput maar tevreden gaat het douche- en kantinewaarts. Het warme water en de koele pintjes doen deugd.

Dank aan het bestuur, medewerkers en de aanmoedigende supporters. Zeker tot volgende keer.

Wat hebben we geleerd?

Bij het overlezen van de uitslag van de 9 kilometer valt me iets op. Op plaats 29 staat ene Saez del Burg Pedro. Die vreemde man was ook op de geboortendrink. Ik werd 36e. Hij ging naar huis om middernacht, ik om 1 uur… Nogmaals proficiat, Nele en Chris en meet en peet. Er is weer plaats in de buik. Gebruik in mijn volgende artikel het spreekwoord “geef me de vijf”?

• < Vorige
• Volgende >