Zoeken
Verslag 2 BVV Masters
- Details
- Published on Monday, 04 June 2012 13:39
- Written by Guido Bagatelle
- Hits: 2987
( 56 Votes )
Die ochtend in Brugge of Gent
Beste paarsgroene Viking uit het Oostvlaamse hoge noord-westen,
Toen ik deze ochtend de ogen opentrok en de druilende regen met bakken naar beneden zag vallen, had ik nog geen idee wat de dag brengen zou. En ik kon al evenmin vermoeden dat ik exploten als de uwe ooit zou moeten aanschouwen op een geheel recreatieve atletiekwedstrijd. Waarschijnlijk bent U best wel een aimabel persoon en misschien was uw kattesprong het gevolg van een oncontroleerbare opstoot van adrenaline, of zorgde de toevallige passage langs de hinkstapstand voor een plotse bron van inspiratie? We zullen het wellicht nooit weten. Feit is wel dat hetgeen U liet bewonderen tijdens de voorlaatste ronde van uw 1500m niks meer te maken heeft met atletiek maar eerder thuis hoort in een derderangse worstelpartij in de kelder van een of ander bruin café, ver weg van het daglicht. De overigens goed geacteerde vermoorde onschuld achteraf was niet meer dan een zielige coup de théatre. Een ongetwijfeld ervaren atleet zou moeten weten dat dergelijke escapades met een beetje pech kunnen leiden tot een fin de carriere van een van uw medelopers en het feit dat U enkele hectometers later zélf de man met de hamer tegenkwam en quasi te voet stond, was niet meer dan uw verdiende loon.
Een kat een kat noemende: uw diskwalificatie was terecht. Niet meer, niet minder.
Case closed
Men zou haast vergeten dat die dag in Gentbrugge ook sportieve zaken te bewonderen waren. Trouwens “Gentbrugge”... hoe verwarrend kan een plaatsnaam zijn? Als kind passeerde ik onderweg naar een zee-uitstap talloze keren voorbij dat bizarre bord langs de toen nog E3. Ik kende immers enkel Gent en Brugge; De stroppenstad en het Venetië van het noorden. Maar wist ik veel dat die twee namen ook één stad konden vormen. Het klonk toen voor een kinderoor op zijn minst onwaarschijnlijk. Alsof men het Gravesteen in het Minnewater zou neerpoten, alsof het een plek was vol besluiteloze mensen die niet konden kiezen tussen onze twee Vlaamse erfgoedsteden ... bizar.
De legende wil zelfs dat de bende van twijfel zich hier ooit schuil hield, al is dit doorgaans niet meer dan een uit de hand gelopen volksvertelsel.
En toch, Gentbrugge bestaat echt. En het is op zich best nog wel een aangename plek met ergens verscholen tussen de woonwijken een overigens perfecte atletiekpiste. De verdwaalde Japanners met flitsende camera’s die tevergeefs op zoek zijn naar die middeleeuwse burcht in dat Minnewater, nemen ze er daar graag bij.
En wie weet krijgen onze masters op die manier nog wel eeuwige roem in het verre land van rijst en suchi, al kan onze eigen Gaby daar iets dichter bij huis nu ook wel voor zorgen.
De Beker Van Vlaanderen voor Masters is een feest. Een jaarlijks weerkerende sportieve krachtmeting tussen de nestors van onze geliefde sport, en dit jaar moest het gebeuren...
Dit jaar zouden we uitpakken! Het vrouwenteam leek sterker dan ooit en selectieheer Rony had een masterplan gereed voor zijn herenploeg. Wekenlang reeds had hij zich als een kluizenaar teruggetrokken in het Aalterse hinterland, wetende dat elke virtuoos recht heeft op dat éne meesterwerk, die ene “jour de gloire”. Rony kwam deze week dan ook naar buiten met een goed uitgebalanceerde selectie. Een team met tonnen ervaring zowel letterlijk als figuurlijk.
Het mocht echter niet baten want nog voor het eerste startschot was gegeven diende onze virtuoos reeds zijn symfonie bij te stellen. Luc Vervynck viel uit met een blessure en dus fungeerde Pascal Dooms en Jan Van Parys plots als spurtbommen van dienst. Iets wat ze trouwens met verve deden. Danny knalde vervolgens een degelijke baanronde bijeen en even later belande Marc in het decor tijdens zijn 1500m, want daar was hij... de boze Paarsgroene Noorman die in het verwarrende Gentbrugge niet kon kiezen tussen links en rechts en dus zomaar rechtoe rechtaan iedereen uit de baan duwde. Het illustere bendelid werd dan ook veroordeeld tot de kerkers van het klassement.
De Ketelaere brothers gaven even later het beste van zichzelf tijdens hun 3 en 5km en nadat de werpende en springende medemens in de vorm van Kurt, Tom en Johan hun ding hadden gedaan op het middenplein, zorgde de 4x 400m ploeg voor de geruststellende punten en het behoud was gerealiseerd.
De “Ladies van de Leie” hadden echter meer ambitie op deze overigens erg koude en natte juni-dag. Gek toch dat men dit event niet in de zomer organiseert?
Onze dames waren reeds enkele jaren na elkaar op de tweede plaats gestrand en nu leken ze klaar voor dat ene stapje hoger. Die ene gouden kers op de brede zilveren taart. Maar ook hier gooide een blessure roet in de rijstpap. Karine Clauwaert had teveel hinder om voor een krachtexplosie op de 100m te zorgen en koos wijselijk voor de dubbele afstand terwijl Martine Schollier haar verving op de rechte sprint. Carine Geiregat liep de dubbele baanronde en Christiane zorgde ondanks een opspelende rug en hamstring toch voor de nodige punten op de 1500m.
Ook zij wouden nog wel duwen en trekken op het eind, maar niemand bleek dicht genoeg in de buurt om er hinder van te ondervinden.
Sabine liep kort daarna een heel verdienstelijke 3000 en Mieke Van Thuyne degradeerde de tegenstand tot figuranten in kogel en discus. Lieve Clauwaert sprong heel hoog en heel ver en dit terwijl haar zus Greet het speertje op respectabele afstand in het gras prikte. De spanning was ondertussen te snijden want slechts 1 punt scheidde onze ladies van leider Herentals en de aflossingen moesten uitsluitsel brengen. Het 4x 100 team gaf het beste van zichzelf maar het bracht helaas geen verdere zoden aan de Leiedijk... Onze dames strandden op 3 seconden van de titel en zagen Herentals overigens wel verdiend met de armen in de lucht over de finish hollen.
Nu we mogen, dit keer zonder enige vorm van twijfel, wel terugblikken op een heel geslaagde namiddag. De heren hadden zich gered en de dames deden “een Poulidorke”. Raymond werd daar overigens wereldberoemd mee, dus grote kampioenen hoeven niet altijd te winnen.
Dit alles maakt 2012 tot een schitterend interclubseizoen waarbij we in bijna alle categorieën hoge toppen scheerden.
Onze zilvercollectie groeit dan ook gestaag, maar laat ons volgend jaar toch maar eens voor dat ene gouden lepeltje gaan. Niet zozeer om rijstpap mee te eten maar eerder om het met trotse inborst aan onze schouwmantel te hangen. We waren er twee keer kortbij en volgend jaar zal het gebeuren.
2013 wordt de Grand Cru onder de Haut Medoc’s.
Want dromen mag toch... meer zelfs, dromen moet!
BVV MASTERS - Dames knap tweede, heren zevende
- Details
- Published on Monday, 04 June 2012 09:06
- Written by HB
- Hits: 2621
Op de interclubwedstrijden voor masters in Gentbrugge behaalden onze dames een schitterende tweede plaats. Slechts in de afsluitende estafettes 4 x 100 m moesten ze het hoofd buigen voor AC Herentals. De heren sleepten ondanks heel wat selectieproblemen toch nog een zevende plaats uit de brand. Volledige uitslag onder de gelijknamige rubriek!
Zoals aangekondigd, zullen meerdere verslagen binnenkomen. Iedereen kan zijn stem uitbrengen. Boven elk verslag kunnen sterren (1 tot 5) toegekend worden.
Reeds 6 verslagen binnen
Stemmen maar voor die Literatuurprijs.
Verslag 1 van Herman Brusselmans
Verslag 2 van Guido Bagatelle
Verslag 3 van John Terra
Verslag 4 van Karolientje
Verslag 5 van Hans Christian Andersen
Verslag 6 van John Terra the Second
Sportief gesmaakte wandeling door het Pinkster-weekend, overgoten met een sausje van zon, zon en nog eens zon
- Details
- Published on Tuesday, 29 May 2012 08:42
- Written by Anne-Marie Bequoye
- Hits: 3477
Factor 50, een paraplu die dienst deed als parasol, een rood shortje met een wit topje, liters non-alcoholische dranken... meer hadden we niet nodig om door dit mooie, lange pinkster-atletiekweekend te wandelen. In alle hoeken van ons Vlaamse land, viel er wel iets te beleven en hielden we even halt...
Verslag 1 BVV Masters
- Details
- Published on Monday, 04 June 2012 09:04
- Written by Herman Brusselmans
- Hits: 2869
( 36 Votes )
Waar gisteren in Gentbrugge al die oude wijven vandaan kwamen, dat laat zich makkelijk raden : in de voormiddag vielen ze gewoon met bakken uit de hemel. En al die oude mannen dan, hoor ik jullie al vragen. Het antwoord is heel eenvoudig, die waren er niet. Daar waren enkel jonge, knappe en prachtige mannelijke atleten te bespeuren. Alleen, ze waren allen verpakt in een lijf van minstens 35 jaar oud. En op die leeftijd krijg je helaas al eens af te rekenen met lichamelijke kwaaltjes. Een pijnscheut hier, weerbarstige spieren daar… Luc Vervynck zal het geweten hebben. Onze sterkhouder op de sprintnummers moest jammer genoeg op het laatst wegens kwetsuur forfait geven.
Problemen dus voor Rony Slos, selectieheer van dienst. Rony was echter in zijn jeugdjaren verzot op legoblokjes en het is dan ook niet te verwonderen dat hij later in de bouwsector zijn dagelijkse kost zou verdienen. Als bouwadviseur nog wel. Ter plaatse een ‘noodploeg’ in elkaar knutselen voor de masters interclub was dus eigenlijk nog een makkie.
Wat voor Rony geldt, is trouwens ook voor ieder van ons van toepassing : de kinderjaren bepalen in grote mate wat we als volwassenen zullen worden. Sommige kinderen hebben absoluut een blije jeugd gekend. Van ’s morgens tot ’s avonds liepen ze blij huppelend, dansend en springend rond. En dus gaan ze zich specialiseren in het springen, hoog en ver welteverstaan. Kurt Van Wynsberghe is in deze disciplines ‘top of the bill’ ! Tot 1,72 meter hoog in de lucht (goed voor een derde plaats) en net geen 6 meter ver (5,99m dus maar wel overtuigende winst), prestaties goed voor liefst 23 punten.
De moeder van sommige atleten kon eten klaarmaken waar zelfs Jeroen Meus jaloers van zou worden. Als zo’n mama riep ‘Komen eten !’ dan stoof je als de gesmeerde bliksem naar tafel. Niet meer dan logisch dat zulke kinderen enige sprinttalenten bezitten. Blijkbaar is coach Rony vroeger nog speelkameraadje geweest met Pascal Dooms, Jan Van Parys en Danny Dossche. En mocht hij toen meeschuiven aan tafel. Hoe verklaar je anders die geniale inval om te elfder ure de uitgevallen Luc te vervangen door deze drie snelle mannen ? Het leverde op de 100m, 200m en 400m alvast de nodige punten op.
Er waren destijds ook heel gelukkige ouders, zo gelukkig zelfs, dat ze twee identieke kindjes wilden ! En als het even kon, even begaafd in alles wat ze deden. Ten huize De Ketelaere waren ze bijzonder gelukkig. De broertjes Christophe en Peter zijn dan ook nauwelijks te onderscheiden, gelukkig draagt er eentje een bril. Maar lopen, dat doet ie zonder ! Verwarring alom dus bij tegenstanders en supporters. Waren ze nu dronken ? Of hadden ze een déjà-vu ervaring ? Onze mannen lieten het niet aan hun hart komen en finishten – zoals het een tweeling betaamt – als vierde en vijfde op de 3000m en de 5000m.
Maar lang niet alle kinderen hebben een gelukkige jeugd gekend ! Vooral in de ‘puber’tijd zijn velen opstandig en gooien met van alles en nog wat. U raadt het al, later worden dat mannen voor de werpnummers. Tom De Vreeze durfde naar verluidt al eens de messen op de grond werpen en specialiseerde zich daarna braafjes met de speer (34,39m). En Johan Van Gansbeke was ontegensprekelijk een héél lastig geval, dat ook borden en ander huisgerief door deuren en vensters liet zweven. Later werden dat iets beschaafdere tuigen zoals een discus (34,87m) of een 7,26 kg zware kogel (10,79m).
Echt ongelukkige kinderen worden nergens aanvaard. Als ze al eens worden aangesproken, dan is het iets in de aard van ‘Loop naar de maan’, of ‘Verdwijn zolang mogelijk uit mijn ogen’. Dat worden – hoe kan het ook anders – langeafstandslopers. Maar dan nog worden ze door iedereen verstoten. Marc Bultinck was dus opnieuw het kneusje, dat op de 1500m zowaar letterlijk van de piste werd geduwd. Enige schrale troost : wat puntengewin voor de club.
In allerijl timmerde Rony ten slotte nog een estafetteploeg in mekaar voor de 4 x 400m : Danny, Jan, Pascal en Filip van Cauwenberghe, een man over wiens verleden tot op heden weinig is geweten. De klus werd geklaard in 4min 4sec..
En zo eindigde het mannenteam tot grote opluchting van iedereen netjes op de zevende stek en verzekerde zich meteen van het behoud in de hoogste afdeling. Daar moest natuurlijk op geklonken worden. En al vlug bleek, dat die oude wijven waarvan sprake bij het begin van dit relaas, in feite echt wel knappe jonge deernes zijn. Die van Deinze werden trouwens voor de vierde keer op rij tweede ! Waarvoor een dikke proficiat vanwege ....
Heerlijke apotheose op interregio Rieme
- Details
- Published on Sunday, 20 May 2012 19:16
- Written by Anne-Marie Bequoye
- Hits: 4095
99 jongens en 100 meisjes (wat is de wereld toch mooi verdeeld), zochten hun weg naar Rieme; 48 daarvan kwamen uit regio Deinze.
Veel glunderende gezichten vandaag. Enerzijds omwille van de optimale weersomstandigheden, anderzijds omwille van de puike individuele prestaties van vele atleetjes.
Maar de grootste vreugde was weggelegd voor de slotfase van deze interregio. Het was er ééntje om duimen en vingers van af te likken. Het was genieten voor iedereen en onze jeugd wou hun overwinningsdrang deze keer live aan Rita en Etienne etaleren. Van een uitgesteld verjaardagsgeschenk voor Rita gesproken! (Merci voor de tip Wim)