Zoeken
EK GOUD !!!
- Gegevens
- Gepubliceerd op zondag 20 maart 2011 13:38
- Geschreven door Marc
- Hits: 2932
De Europese Kampioenschappen indoor en veldlopen werden dit jaar georganiseerd in eigen land, en dan nog wel in Gent op amper 20 km van onze deur. Een thuiswedstrijd dus. 19 maart, de datum stond donkerrood aangestipt in mijn agenda.{mxc}
Mijn winterseizoen was sowieso al geslaagd met onder andere een vierde eindzege in de CrossCup, en een tweede plaats op het Provinciaal Kampioenschap in Deinze, na Marc Van Der Hoeven en Toon Van Cauteren als verdienstelijke derde. Onthoud alvast die namen. Mijn grote droom is ooit het Belgisch Kampioenschap Veldlopen te winnen. Bij mijn laatste deelnames eindigde ik achtereenvolgens vijfde, vierde, derde en tweede. Die positieve lijn kon ik nu in Vilvoorde helaas niet doortrekken, want weer botste ik op Marc Van Der Hoeven maar hield ik Toon Van Cauteren achter mij.
En dan krijg je de deelnemerslijst voor je neus voor het Europees Kampioenschap. 56 namen, behalve de landgenoten totaal onbekend. Russen, Duitsers, Fransen, Britten, Ieren, Italianen, Spanjaarden, een verdwaalde Oekraïner, kortom 18 verschillende nationaliteiten. Dit was gewoon een sprong in het duister. Maar stiekem hoopte ik toch op een plaatsje bij de top-10, dat zou al fantastisch zijn.
In het mooie shirt van ‘Belgium' kreeg ik net voor de start nog een enkelband om. Gelukkig bleek dit geen elektronisch bewakingssysteem te zijn van een of andere penitentiaire instelling (gevangenis in gewone woorden) maar een chip voor tijdregistratie. En dan werden we op gang geschoten.
Starten is altijd al mijn zwak punt geweest, maar dit was de uitzondering op de regel. In zowat achtste stelling kwam ik door de eerste bocht. De vijftig-plussers liepen echter samen met de ‘jongeren van 45+' en ik bleek in mijn categorie in tweede stelling te lopen. Een tiental meter vóór mij een Belg, jawel Marc Van Der Hoeven en achter mij Toon Van Cauteren. Terwijl Marc VDH iets verder wegloopt wacht ik op het ogenblik dat de eerste buitenlander mij passeert, maar dat gebeurt niet. En overal rond de heel goed beloopbare omloop staan mijn supporters en schreeuwen mij vooruit.
Ik voel me heel goed en loop een 45'er uit Ierland voorbij. Bij het ingaan van de tweede van totaal vijf ronden merk ik dat Marc VDH niet meer verder uitloopt, integendeel ik heb de indruk dat ik een ietsepietsie ben genaderd... En langs alle kanten wordt dit bevestigd. Rony, Bert, Camilla, Katrijn, Peter, Christine, Carine.. allen schreeuwen ze zich de keel schor want ze zien het ook gebeuren. Meter voor meter kom ik op de atleet van Vlierzele terug, terwijl achter mij de kloof groter wordt. En bij het ingaan van de derde ronde ben ik er helemaal. Even temporiseren nu. Want het gaat er snoeihard aan toe. Dan neem ik over en mijn naamgenoot schrikt duidelijk. Maar hij klampt gemakkelijk aan en in een bocht maak ik even een ‘stuurfout' en ben ik weer op achtervolgen aangewezen.
Doch nauwelijks honderd meter verder loop ik weer in eerste stelling (met wel nog vier ‘jongeren' voor ons uit). En dan gebeurt het. De parcoursbouwers hadden de zandstrook rond de ‘Pierenput' netjes vermeden maar toch was er nog een vijftig meter mul zand tussen het gras als enig obstakel overgebleven. En daar, in de voorlaatste ronde, zonder dat ik versnelde, moet mijn opponent lossen. Eerst had ik het niet door, maar mijn fans zagen het wel. En dan krijg je vleugels !
Laatste ronde. Twintig meter voorsprong. Komaan Marc, alles uit je vege lijf persen. Vier alcoholvrije weken moeten lonen ! Alles begint pijn te doen en ik snak naar adem, maar de voorsprong wordt nog iets groter. Aan de zijlijn lopen de AC Deinze makkers ondertussen ook hun eigen wedstrijd want ik kom ze overal tegen. Ze schreeuwen me naar de overwinning ! Nog vierhonderd meter, dat is nog amper een pisteronde. Het mag niet meer fout gaan, het zal niet meer fout gaan. De laatste bocht, even omzien en jawel ! Marc heeft de strijd opgegeven en ‘onze' Marc is EUROPEES KAMPIOEN !! Ongelooflijk, onvergetelijk.
Het podium was trouwens helemaal Belgisch met Marc Van Der Hoeven als ontgoochelde tweede en Toon Van Cauteren als derde ! Drie Oost-Vlamingen veroveren Europa. Op de vierde plaats de eerste vreemde eend, een Spanjaard.
Ik dank hierbij in de eerste plaats trainer Eric Vandendriessche voor zijn deskundige raad en inzet voor mij en de hele groep. We moeten het natuurlijk zelf doen, maar zonder zijn trainingsschema's en bijsturingen waar nodig lukt dit nooit. Natuurlijk ook alle supporters, trainingsmakkers, bestuur en sympathisanten van AC Deinze, veel dank voor de steun.
Nog twee onvergetelijke momenten. De medailles zouden in de Topsporthalle rond zes uur worden uitgereikt, maar dat liep uit tot na acht uur. Maar dat nemen we erbij. Bij het horen van onze Brabançonne (te mijner ere!) was ik tot tranens toe bewogen, een moment om nooit te vergeten. En 's avonds was er op de club een kaas- en wijnavond. Bij mijn binnenkomst kreeg ik van alle aanwezigen een staande ovatie. Ik werd er emotioneel stil van, en dat gebeurt niet veel...