Zoeken
2 x 3 â¦
- Gegevens
- Gepubliceerd op maandag 16 mei 2011 12:02
- Geschreven door Marc
- Hits: 2667
Tussen al het
interclub-geweld van de voorbije twee weken door, had onze master Marc een
eigen wedstrijdplanning uitgewerkt : vorige week zaterdag stond het BK 10000 m
in Ninove op de kalender, afgelopen zondag 15 mei was er het Europees Kampioenschap
halve marathon in het Franse Thionville, net voorbij het Groot-Hertogdom
Luxemburg.... {mxc}
Na mijn totaal onverwachte titel op het EK Veldlopen had ik een weekje platte rust ingebouwd, om daarna met frisse moed samen met trainer Eric in functie van beide kampioenschappen een trainingsschema uit te werken. Helaas stuurde een hardnekkige keel- en oorontsteking met meer dan een week inactiviteit de volledige planning in de
war en werd het opnieuw opbouwen toen er eigenlijk al aan afbouwen moest worden
gedacht. Maar mits hier en daar wat bijsturen en ‘op karakter' haalde ik toch min of meer het gewenste niveau.
Zaterdag
7 mei : BK 10.000m Ninove
Na de seniors heren en dames
en de ‘jonge' masters (onder de vijftig jaar), werden alle masters 50+ als
laatsten de piste opgestuurd voor hun race, dames incluis. In mijn
leeftijdscategorie weinig deelnemers maar wel kwaliteit zat. Vooreerst Marc Van
Der Hoeven, de man die ik nog maar één enkel keer kon verslaan, op het EK
Veldlopen nota bene. Mijn naamgenoot was duidelijk uit op revanche na wat hij
zelf noemt ‘één van de grootste ontgoochelingen uit zijn lange loopcarrière'.
Voorts was ook Peter De Vocht aan de start, de Kempenaar die vorig jaar op de
10000m het wereldrecord bij de M50 op zijn naam bracht. Met ikzelf aan de start
- toch ook al goed voor vier Belgische titels op deze afstand - zou het al
vreemd moeten lopen mochten Marc Hiemeleers of Thierry Milcamps, de andere
deelnemers M50 nu met de titel gaan lopen.
Nauwelijks was het startschot gegeven of vier atleten scheidden zich af van de rest ; Marc, Peter en jullie Marc, samen met 55'er Eddy Vierendeels (in die leeftijdsgroep ook
goed voor Europees veldloopgoud). Van Der Hoeven nam het commando en legde een hoog tempo op, dat na 2 km Vierendeels fataal werd. Ondertussen begon ik ook al naar
adem te happen en dus nam ik na 3 km vlotjes over om dan strategisch het tempo
wat te drukken. Dat was echter buiten de waard gerekend. Vanachter mijn rug
versnelde De Vocht, Marc vdH volgde en ik moest passen. Ruim 4 km lang bleef ik
op goed 25 m van beide heren hangen, maar dan begon de strijd voor het goud en
liet ik begaan.
Van Der Hoeven won
uiteindelijk in de spurt het pleit en mag zich oververdiend de winnaar noemen.
Zelf werd ik derde in een toch heel sterke tijd 33.22. Om te winnen had ik een
nieuw PR moeten lopen en dat zou al straf zijn geweest. Bovendien is mijn
eindtijd beter dan deze van de winnaar bij de jongere veertigers en zou ik
zelfs bij de M35 nog het zilver hebben behaald. Om maar te beklemtonen welk
niveau deze generatie vijftigers nog haalt.
Zondag
15 mei : EK halve marathon in Thionville
Meer dan 400
wedstrijdatleten aan de start van dit Europees Kampioenschap halve marathon
voor masters is Thionville, een stadje dat zichzelf de naam ‘drielandenpunt'
toekent, want gelegen in het grensgebied Luxemburg-Frankrijk-Duitsland. In de
categorie M50 goed 60 concurrenten, uit 13 verschillende landen. Na wat
research in de annalen kwam ik tot de vaststelling dat de winnaar van dit EK
steeds 1h 12min loopt en men voor een podiumplaats best onder de 1.15.00
blijft. Zware opgave dus, want als vijftiger was ik nog maar eenmaal onder die
tijd uitgekomen.
Bij de start van een
dergelijk evenement is het steeds drummen geblazen, zeker nu want behalve die
wedstrijdatleten waren nog ruim over de duizend andere atleten ingeschreven, en
zeker niet allen recreanten ! Onmiddellijk ging het snoeihard. Na een eerste
kilometer in 3min20 zat ik in zowat dertigste stelling en zag ik voor mij twee
mannen met een kaart ‘50' op de rug gespeld. Daar moest ik in ieder geval
naartoe. En waren er geen leeftijdsgenoten nog in die drie groepjes vóór ons ?
Ik sloot eerst aan bij het
groepje met die 2 vijftigers. Een blik op het borstnummer vertelde me dat het
om de Zwitser Beat Elmer en de Ier Michael Byrne ging, twee namen die ik na wat
googelen vooraf in het rood had aangestipt. Dat had ik ook met de Italiaan
Rossano Altini en de Britten Alex Rowe en Mike Boyle gedaan. Zouden die niet
ginder lopen in het groepje dat langs de oevers van de Moezel steeds verder van
ons wegliep ? Ondertussen waren we vijf km ver en wees de chrono 17.06 aan,
ofte tempo 1h 12min... Ik volgde rustig in onze groep met ook nog wat ‘jonge'
Spanjaarden. Maar plots kreeg ik mijn benen amper vooruit en moest ik mijn
concurrenten laten gaan, sorry - laten lopen. Over amper 2 km afstand hadden
die mannen meer dan 200m voorsprong genomen !
Lichte paniek overviel me,
maar toch meende ik een Belgische supporter te horen roepen ‘Très bien !
Troisième'. Ik vat weer moed, als dat zo is moet ik nu vooral focussen op mogelijk
gevaar uit de achtergrond. Km. 11 en ik vind mijn ideale tempo terug. Ik raap
een Franse 45'er op, sluit weer aan bij een geloste Spanjaard en merk vooral,
dat de Ier Byrne en de Zwitser Elmer nog steeds maar 200 meter voor mij
uitlopen.
Vijftien km en nog net geen
54 minuten onderweg. Ik voel me weer super en verdapper de tred. Alleen, die
groene trui en die rode trui met dat witte kruis blijven even onbereikbaar. Integendeel,
de Zwitser heeft de Ier losgegooid en een grotere voorsprong uitgebouwd. Zou
Byrne verzwakken ? Nog drie km, ik steek nog een tandje bij want dat groen
lijkt me plots niet meer zó ver...
Na onze passage door mooie
pittoreske dorpjes (voor zover ik daar tenminste oog voor heb) komen we na een
90-graden-bocht weer langs de Moezel. Maar hier waait een zeer strakke
tegenwind, het tempo wordt eruit gehaald en alles wordt nu plots heel zwaar.
Marc, vergeet die Ier, probeer vooral die groep achter je af te houden ! Nog
anderhalve kilometer, even omkijken. Dat zit toch wel snor, die voorsprong moet
ik kunnen handhaven. Als er nu toch nog geen andere vijftiger voor die Zwitser
uitloopt, dan word ik mooi derde !
De laatste bocht, nog 500
meter. En daar is de finish ! 1.14.49 is de tijd... En ondertussen heb ik ook
zekerheid, ik ben derde ! Na Europees goud nu Europees brons erbij ! Dan
vergeet je vlug, dat je doodmoe bent...
Mijn googelarbeid bleek
perfect te zijn. De sympathieke Zwitser werd de verdiende winnaar in 1.12 en oneffen,
de al even sympathieke Ier tweede met precies een minuut voorsprong op mij, en
de Italiaan Altini viel met 1.15.58 naast het podium, de Engelsen Rowe en Boyle
waren vijf en zes.
Met dank aan trainer Eric voor de wekenlange voorbereiding en aan Carine voor het aangename gezelschap en
de morele steun.